Unha ollada á intimidade do proceso creativo do escultor: dende que vai á canteira a pola súa prezada materia prima, ata que expón as obras, no ano 2007, naGalería SCQ(onde tiven o inmenso pracer de formar parte… Ollando, coidando e gozando das obras de Manolo Paz, entre moitos outros).
Deixo uns teaser do documental, que nos achegan a un artista único.
Una mirada a la intimidad del proceso creativo del escultor: desde que va a la cantera a por su preciada materia prima, hasta que expone las obras, en el año 2007, en laGalería SCQ(donde tuve el inmenso placer de formar parte… Mirando, cuidando y disfrutando de las obras de Manolo Paz, entre muchos otros).
Dejo unos teaser del documental, que nos acercan a un artista único.
Hoxe ás 20 horas, no Teatro Municipal Área Panorámica de Tui, comeza a VI edición do festival internacional de documentais galego:Play Doc.
Dunha maneira modesta pero moi ben elaborada, os organizadores seguen co seu compromiso ca calidade e cos documentais de autor. E así, nesta edición traen a Jay Rosenblatte aRaymond Depardon, dúas referencias internacionais nesta materia.
Mais, este festival cada vez máis grande (exhibirán 31 filmes), e importante (mesmo a organización da Berlinale púxose en contacto cos directores do certame pra colaborar entre eles); tamén se fixa no carácter multidisciplinar do xénero, e a súa relación coas outras artes. Deste xeito, o programa complétase cos concertos de Batida e The Spinto Band. Ademais das exposicións do pintor Antón Lamazares e o escultor Manolo Paz…
Unha auténtica gozada de programación! A darlle ao Play!
Hoy a las 20 horas, en el Teatro Municipal Área Panorámica de Tui, comienza la VI edición del festival internacional de documentales gallego:Play Doc.
De una manera modesta pero muy bien elaborada, los organizadores siguen con su compromiso con la calidad y con los documentales de autor. Y así, en esta edición traen aJay Rosenblatty aRaymond Depardon, dos referencias internacionales en esta materia.
Pero, este festival cada vez más grande (exhibirán 31 películas), e importante (incluso la organización de la Berlinale se puso en contacto con los directores del certamen para colaborar entre ellos); también se fija en el carácter multidisciplinar del género, y su relación con otras artes. De esta manera, el programa se completa con los conciertos de Batida y The Spinto Band. Además de las exposiciones del pintor Antón Lamazares y el escultor Manolo Paz…
Una auténtica gozada de programación! A darle al Play!
O granLuis Tosarrecibiu un merecido e vaticinado Goya, pola súa memorable interpretación de Malamadre no filmeCelda 211…
Nada novo é o feito de que a Academia de Cine reconheza o seu traballo coma actor. É o seu terceiro Goya, xa o acadara con outras demostracións do ben que se lle dá a súa profesión: Te doy mis ojos e Los lunes al sol. E outras, polas que non recibiu tal premio, pero que non esquezo: Lena, Trece badaladas, La flaqueza del bolchevique… E nada novo pra nós, que xa o descubriramos hai uns anos con Mareas Vivas…
Mais, polo que é verdadeiramente grande (ademais de pola voz), é por ser unha persoa humilde, próxima, e comprometida coa súa terra. Na gala dos Goya, meteuse a tódolos seus paisanos no peto (se non nos tinha xa), cando se dirixiu a todos en galego.
Non me resultou estranha tal cousa, xa que é o seu idioma; pero nestes tempos en que empregan a Cultura e a lingua pra separarnos e desprezarnos aínda máis entre nós, foi un gran agasallo por parte de Don Luis Tosar á cordura e a razón.
E estando Feijó’O9 alí sentado, necesitaría un tradutor?
Ademais de Tosar, a representación galega no filme máis premiado nesta última edición dos Goya foi abundante, xa que é unha produción galega (Vaca FILMS). Se xa a conhecedes, estaredes de acordo comigo en que é dinheiro ben empregado (e con Enma Lustres, cando asegurou que é un día moi feliz pra Galicia, e pra a xente que aquí traballa). Se non, xa tardades.
…………
El granLuis Tosarrecibió un merecido y cantado Goya, por su memorable interpretación de Malamadre en la películaCelda 211…
Nada nuevo es el hecho de que la Academia de Cine reconozca su trabajo como actor. Es su tercer Goya, ya lo consiguiera con otras demostraciones de lo bien que se le da su profesión: Te doy mis ojos y Los lunes al sol. Y otras, por las que no recibió tal premio, pero que no olvido: Lena, Trece campanadas, La flaqueza del bolchevique… Y nada nuevo para nosotros, que ya lo descubriéramos hace unos años con Mareas Vivas…
Pero, por lo que es verdaderamente grande (además de por la voz), es por ser una persona humilde, cercana, y comprometida con su tierra. En la gala de los Goya, se metió a todos sus paisanos en el bolsillo (si no nos tenía ya), cuando se dirigió a todos en gallego.
No me resultó estraña tal cosa, ya que es su idioma; pero en estos tiempos en que emplean la Cultura y la lengua para separarnos y despreciarnos aún más entre nosotros, fue un gran regalo por parte de Don Luis Tosar a la cordura y la razón.
Y estando Feijó’O9 allí sentado, necesitaría un traductor?
Además de Tosar, la representación gallega en la película más premiada en esta última edición de los Goya, fue abundante. Ya que es una producción gallega (Vaca FILMS). Si ya la habéis visto, estaréis de acuerdo conmigo en que es dinero bien empleado (y con Enma Lustres, cuando aseguró que es un día muy feliz para Galicia, y para la gente que aquí trabaja). Si no, os la aconsejo.
Tal coma as nubes
que leva o vento,
i agora asombran, i agora alegran
os espacios inmensos do ceo,
así as ideas
loucas que eu tenho,
as imaxes de múltiples formas
de estranas feituras, de cores incertos,
agora asombran,
agora acraran,
o fondo sin fondo do meu pensamento.