Alt10 Festival Alternativo en Vigo

Ata o vindeiro sábado 20 de Marzo celébrase o Festival Alternativo das Artes Escénicas de Vigo, Alt10.

Xa vai pola novena edición, e case perdo a gran oportunidade de participar neste festival (comezou o pasado día 11), que trae outras formas e experiencias escénicas (un total de 12 espectáculos), que un grupo de xente amantes do teatro, decidiron achegar a Vigo. Pra agradecerlles semellante esforzo e agasallo, nada mellor que asistir as súas representacións.

Deixo a programación do que aínda estamos a tempo de ollar, pero xa pasaron polas rúas da cidade, ou por institucións coma o MARCO ou a Casa das Artes companhías chegadas de Francia (Etxea, Café Kash), Andalucía (Histrión) ou Madrid (Mone Penela, Elena Córdoba).

O venres 19 haberá unha sesión especial con proxectos galegos. Carolina Fernández, Alfonso Rivera, Uxía P. Vaello e Borja Fernández, achegarán os seus traballos procedentes de distintas artes como danza, circo e teatro.

Non perdades a oportunidade de asistir a algún espectáculo. As entradas pódense mercar aquí.

Xoves 18 de marzo

MARCO

20h

Sleepwalk Collective…..(Euskadi y GB)

“As The Flames Rose We Danced To The Sirens, The Sirens”

CASA DAS ARTES

21.30h

Cía Ertza (Euskadi)

“Zoo (bestias trajeadas)”

Venres 19 de marzo

“Especial Galicia presenta”

MARCO

20h

Carolina Fernández

“Arquitecturas interiores”

CASA DAS ARTES (1º ANDAR)

19h

Alfonso Rivera

“Water spring (silent drama)”

CASA DAS ARTES (planta baixa)

21.30h

Uxía P. Vaello e Borja Fernández

“Renwid, fantasías en 1987”

Sábado 20 de marzo

MARCO

20h.

Cía Vero Cendoya (Cataluña)

“Bodegones de un alma”

CASA DAS ARTES

21.30h

Cía Mandaito Producciones (Andalucia)

“Días, pasan, cosas”

Advertisement

O PP e os enchufes

Pachi Vázquez e Baltar pai

É ben sabido que por terras dos Baltar (tamén conhecidas coma Ourense), hai unha gran afección pola electricidade, e máis en concreto, polos enchufes… A maior parte deles son de tipo múltiple. Así, segundo unha lista presentada polo Secretario Xeral do PSdeG, Manuel Vázquez (ou Pachi Vázquez), hai uns 300 enchufados na Deputación de Ourense, dos que case 90, son familiares de cargos políticos da provincia… O mesmo José Luís Baltar, ex presidente do PP de Ourense, da exemplo, ao ser substituído polo seu fillo, José Manuel Baltar…

O senhor Vázquez presentou unha lista con nomes e apelidos, dos supostos cargos públicos elixidos a dedo… Se cadra, amosar o evidente agora, debeuse a unha rabecha por mor da fuxida do número dous do PSdeG na provincia de Ourense, Eladio Fernández, ao PP (20 anos de militancia socialista… Que sinxelo é mudar de principios, cando non os hai…). Un tránsfuga sempre doe (que llo pregunten a Rafael Simancas, e á senhora Democracia…). Pero iso non lle resta importancia a tal barbaridade, como é lucrarse con dinheiro público e pasar por enriba dos nosos dereitos… O caciquismo non morre, namentres o deixemos vivir!

…………

Es bien sabido que por tierras de los Baltar (también conocidas como Ourense), hay una gran afición por la electricidad, y más en concreto, por los enchufes… La mayor parte de ellos son de tipo múltiple. Así, según una lista presentada por el Secretario General del PSdeG, Manuel Vázquez (o Pachi Vázquez), hay unos 300 enchufados en la Diputación de Ourense, de los que casi 90, son familiares de cargos políticos de la provincia… El mismo José Luís Baltar, ex presidente del PP de Ourense, da ejemplo, al ser substituído por su hijo, José Manuel Baltar…

El señor Vázquez presentó una lista con nombres y apellidos, de los supuestos cargos públicos elegidos a dedo… Si cabe, enseñar lo evidente ahora, se debió a una pataleta por la huída del número dos del PSdeG en la provincia de Ourense, Eladio Fernández, al PP (20 años de militancia socialista… Que sencillo es cambiar de principios, cuando no los hay…). Un tránsfuga siempre duele (que se lo pregunten a Rafael Simancas, y a la señora Democracia…). Pero eso no le resta importancia a tal barbaridad, como es lucrarse con dinero público y pasar por encima de nuestros derechos… El caciquismo no muere, mientras lo dejemos vivir!

Domingos musicais: Leilía

Xa sería un luns musical, pero pra min estas horas son unha prolongación do domingo…

Por mor do festexo do Día Internacional da Muller, elixín un grupo só composto por elas; en concreto, por seis mulleres. Seis voces perfectas, que levan en cada nota tradicións e Cultura… No son outras que o grupo de cantareiras-pandereiteiras compostelás: Leilía.

Leilía naceu no ano 1989, cun fin moi claro: recoller as coplas tradicionais galegas dunha maneira moi respectuosa, pra traelas aos nosos días. Mulleres que se mergullan nas vellas raíces da nosa Cultura, e que axudan a que non queden no esquecemento. Mais, non se quedan aí, xa que  a tradición mistúrana con sons e instrumentos contemporáneos.

Esta canción chámase Vai dando a volta, e pertence ao seu terceiro traballo: Madama (2003). Disco no que colabora coas súas verbas Suso de Toro.

Leilía transpórtanos coa súa música, ao que nos dá identidade coma pobo.

…………

Ya sería un lunes musical, pero para mi estas horas son una prolongación del domingo…

Con motivo de la celebración del Día Internacional de la Mujer, elegí un grupo sólo compuesto por ellas; en concreto, por seis mujeres. Seis voces perfectas, que llevan en cada nota tradiciones y Cultura… No son otras que el grupo de cantareras-pandereteras compostelanas: Leilía.

Leilía nació en el año 1989, con un fin muy claro: recoger las coplas tradicionales gallegas de una manera muy respetuosa, para traerlas a nuestros días. Mujeres que se sumergen en las viejas raíces de nuestra Cultura, y que ayudan a que no queden en el olvido. Pero, no se quedan ahí, ya que la tradición la mezclan con sonidos e instrumentos contemporáneos.

Esta canción se llama Vai dando a volta, y pertenece a su tercer trabajo: Madama (2003). Disco en el que colabora con sus palabras Suso de Toro.

Leilía nos transporta con su música, a lo que nos da identidad como pueblo.

Feijóo Manstesoiras: a tesoirazos coa lingua

A X(J)unta Feijóo, segue empregando as súas tesoiras corta-linguas. E a minha séguena afiando…

A súa teima obsesiva coa fala, chega ao perigoso punto da extorsión e mesmo á ameaza. A mafia feijoista (ou feixista, como prefirades), está empregando tódalas súas armas pra aniquilar o galego. Agora é a quenda das oposicións…

Hai uns días o deputado do BNG Bieito Lobeira, leu unha carta da X(J)unta enviada aos concellos, co obxectivo de suprimir os exames de galego nos procesos de selección de persoal… O PP escudouse na nova Lei de Función Pública, que polo visto, permite substituír a proba de galego nas oposicións por un certificado oficial de conhecemento deste idioma… Outra lei antigalega.

Pregúntome unhas cousinhas… Se é unha misiva informativa, ¿por que omiten a parte da lei que enuncia que se poden realizar probas en galego?, e outra cousa, ¿onde queda o meu dereito coma cidadá a recibir atención da Administración nun dos idiomas oficiais da Galiza. Repito: nun dos idiomas oficiais da Galiza?…

Mais, se as cousas non podían cheirar peor… O asinante desas cartas de amor, non é outro que o director xeral da Administración Local, José Norberto Uzal Tresandi, tamén conhecido coma: candidato da Falange Española Independiente ás eleccións ao Parlamento Europeo en 1994. Un falanxista máis na Xunta…

Outro tesoirazo a nosa lingua, vén co anteproxecto da Lei do Comercio Interior de Galicia, que recolle a liberdade absoluta no emprego do idioma nos comercios…

O perfil de dereita dura e espanholista da nova Junta de Feijóo xa non ten máscaras nin vergonha… Medo dá tanto radicalismo xenófobo sen freo, que tan só nun ano, xa ten ao galego ben magoado. Ora que, máis medo dá o silencio informativo nestes temas. Silencio cómplice, pólvora das ideas rancias e miserables do des-goberno de Feijó09…

A mafia de Feijóo, xunto a Uzal e o senhor Roberto Varela ao fondo…

…………

La X(J)unta Feijóo, sigue empleando sus tijeras corta-lenguas. Y la mía la siguen afilando…

Su manía obsesiva con el idioma, llega al peligroso punto de la extorsión e incluso a la ameaza. La mafia feijoista (o fascista, como prefiráis), está empleando todas sus armas para aniquilar el gallego. Ahora es el turno de las oposiciones…

Hace unos días el diputado del BNG Bieito Lobeira, leyó una carta de la X(J)unta enviada a los ayuntamientos, con el objetivo de suprimir los exámenes de gallego en los procesos de selección de personal… El PP se escudó en la nueva Ley de Función Pública, que por lo visto, permite substituír la prueba de gallego en las oposiciones por un certificado oficial de conocimiento de este idioma… Otra ley antigallega.

Me pregunto unas cositas… Si es una misiva informativa, ¿por qué omiten la parte de la ley que enuncia que se pueden realizar pruebas en gallego?, y otra cosa, ¿dónde queda mi derecho como ciudadana a recibir atención de la Administración en uno de los idiomas oficiales de Galicia. Repito: en uno de los idiomas oficiales de Galicia?…

Pero, si las cosas no podían oler peor… El firmante de esas cartas de amor, non es otro que el director general de la Administración Local, José Norberto Uzal Tresandi, también conocido como: candidato de la Falange Española Independiente a las elecciones al Parlamento Europeo en 1994. Un fascista más en la X(J)unta…

Otro tijerazo a nuestra lengua, viene con el anteproyecto de la Ley del Comercio Interior de Galicia, que recoge la libertad absoluta en el empleo del idioma en los comercios…

El perfil de derecha dura y españolista de la nueva Junta de Feijóo ya no tiene máscaras ni vergüenza… Miedo da tanto radicalismo xenófobo sin freno, que tan sólo en un año, ya tiene al gallego bien magullado. Ahora que, más miedo da el silencio informativo en estos temas. Silencio cómplice, pólvora de las ideas rancias y miserables del des-gobierno de Feijó09…

A Muller na Arte Galega I

Por mor da proximidade do Día Internacional da Muller, o vindeiro 8 de Marzo, quero adicarlles unhas poucas verbas (tendo en conta tódalas que merecen), un modesto reconhecemento do seu gran labor (que aínda non se fai), e abrir unha pequena fiestra, á inmorredoira lembranza dos traballos da Muller na Arte Galega…

Outra razón que me leva a facer este artigo, é a discriminación existente no mundo da arte. Porque a diferencia doutros ámbitos profesionais que se feminizaron en gran medida, non ocorre o mesmo no sistema laboral da arte…

Mais… Tentando deixar nun lado as trabas por ser muller neste aínda mundo de homes, imos facer unha viaxe polo tempo ata hoxe, centrándonos só na obra destas mulleres, pero dándolle aínda máis valor se cadra… Non están tódalas que son, pero tentarei abarcar o máis posible…

María Corredoyra, Retrato de campesina, 1912

• María Carmen Corredoira (María Corredoyra): A Corunha 1893 – 1970. Pertence á Xeración de 1916. Retratista de estilo Rexionalista, rematará pintando exclusivamente interiores conventuais cheos de melancolía, nos que prescinde da figuración humana. Mistura o realismo coa espiritualidade. En 1936 foi nomeada Membro directivo da Asociación de Artistas Corunhesa, e en 1938 foi elixida Membro de Número da Real Academia Provincial de Belas Artes da Corunha… A súa obra pódese apreciar no Museo Quinhones de León de Vigo, na Colección Caixanova e no Museo Provincial de Lugo.

Legísima, En familia, 1940

• Carmen Rodrígez de Legísima (Legísima): Lousado, Ourense 1896 – Vigo 1980. Pintora chea de espiritualidade (barroca) e sinxeleza (realista), cunha paleta colorida e de pincelada grosa, con predominio do retrato e do bodegón na súa temática. No ano 1943 obtén a medalla de prata por Minha irmá na Exposición Nacional de Belas Artes, e no Salón de Outono de 1968 obtén a primeira medalla. En 1987 créase o Premio de Mulleres Pintoras que leva o seu nome… Enrique Lafuente Ferrari dixo que é «La Solana femenina» (polo seu debuxo firme e como torpe). Legísima é unha figura clave da Arte Galega. A súa obra pódese atopar no Quinhones de León de Vigo, e en coleccións institucionais (Caixanova) e particulares.

Maruja Mallo, Dúas mulleres na praia, 1928

• Maruja Mallo (Ana María Gómez González, en realidade): Viveiro, Lugo 1902 – Madrid 1995. Sen dúbida, é a artista galega máis reconhecida do século XX. A súa obra pódese definir coma xenial , e fáltanme verbas pra clasificala (tanto é directa, coma simple ou complexa, racial ou sutilísima), pois mergullouse nas vangardas e deixouse levar por tódolos –ismos (futurismo, surrealismo…), pero sen perder de vista a arte popular. É difícil atopar unha etapa longa e uniforme… A súa mistura particular de todo iso, deu lugar a súa obra… Ingresou na Academia de Belas Artes de San Fernando, e relacionouse cos poetas e artistas máis vangardistas do país, coma García Lorca, Buñuel, Dalí, Benjamín Palencia, Concha Méndez ou Rafael Alberti (moi importante na súa vida)… Polo que foi unha das protagonistas da marabillosa creatividade que se viviu na Espanha de finais dos anos vinte, ata a Guerra Civil… Dende 1928 ata 1931 forma parte da Escuela de Vallecas, achégase ao surrealismo, e dará lugar á serie Cloacas e campanarios. De 1932 ao 34 vai a París cunha bolsa de estudios do Ministerio de Instrucción Pública. A súa volta dá un novo xiro ao seu estilo, cun predominio do xeométrico (as series Arquitecturas minerais e Arquitecturas vexetais). Tivo un gran compromiso coa República, e ao estalar a Guerra Civil marchou a Bos Aires, onde prosegue coa súa faceta artística facendo varias series Retratos bidimensionais (rostros femininos de fronte e perfil), Bailarinas, Máscaras, Arquitecturas e Naturezas vivas. Volveu a Espanha nos anos sesenta, e recibiu a Medalla de Ouro de Belas Artes no 1982. Está representada en museos de todo o mundo, en Espanha, en Europa, en América, de Norte a Sur… Isto só é un resumo da súa brillante vida e obra. Deberá ter un artigo pra ela soa.

Xulia Minguillón, A Fonte, primeira metade S. XX

• Julia Minguillón Iglesias (Xulia Minguillón): Lugo 1906 – Madrid 1965. Unha das escasas artistas galegas que conseguiu resonancia nacional, tamén é unha das poucas mulleres espanholas que logrou primeira medalla na Nacional de Belas Artes, no ano 1941, pola súa obra A escola de Doloriñas… En 1923 consegue unha bolsa de estudos da Deputación, coa que vai a Madrid, e cando estala a guerra, volve á seguridade da casa paterna de Vilanova de Lourenzá, de reconhecida filiación dereitista. Viviu en Vigo dende 1948 e Madrid en 1961 (onde morreu)… A súa pintura adecuábase ao gusto estético da posguerra. Traballou coa paisaxe, os retratos (de prestixiosos personaxes da sociedade galega, ou encargos da sociedade acomodada), escenas cotiás, alegóricas e algún tema relixioso. Ten un bo dominio técnico, hai un claro protagonismo feminino, e pinta unha realidade branca (sen miseria nin amargura)… Forma parte das mulleres académicas da Real Academia Galega. Podemos achegarnos a súa obra en museos como o Provincial de Lugo.

Aínda hai moitas artistas das que falar, pero continuarei noutro artigo…

Os The Prodigy máis galegos

Xa sei que diredes que de galegos tenhen ben pouco os The Prodigy, e con razón… Pero hai algo que os une a nosa terra. E non é outra cousa que este vídeo:

Os autores son María Lodeiro, David Martín, Tamara Meiras, Sara Cueto e Rubén López Ares. Máis conhecidos coma Omnivorous Tree Creative Collective, e antigos empregados da produtora de animación Dygra Films (O bosque animado, O sonho dunha noite de San Xoán, O espírito do bosque…). Estando no paro decidiron montalo pola súa conta, e non comezaron mal… Quedaron segundos con este vídeo no certame organizado polo grupo inglés The Prodigy, na procura dun videoclip para o seu tema Run with the Wolves.

Trátase dunha montaxe de animación 3D, cunha estética de ilustración tradicional, elaborado en apenas ¡tres semanas!; que presaxia un doce futuro, ou polo menos un futuro, á animación feita en Galiza. Así, agora quérense constituír como empresa e continuar o seu traballo na animación… Pois dende aquí os meus ánimos e profunda admiración, polo seu traballo e a súa coraxe.

…………

Ya sé que diréis que de gallegos tienen bien poco los The Prodigy, y con razón… Pero hay algo que los une a nuestra tierra. Y no es otra cosa que este vídeo (arriba).

Los autores son María Lodeiro, David Martín, Tamara Meiras, Sara Cueto y Rubén López Ares. Más conocidos como Omnivorous Tree Creative Collective, y antiguos empleados de la productora de animación Dygra Films (El bosque animado, El sueño de una noche de San Juan, El espíritu del bosque…). Estando en el paro decideiron montarlo por su cuenta, y no empezaron mal… Quedaron segundos con este vídeo en el concurso organizado por el grupo inglés The Prodigy, en la búsqueda de un videoclip para su tema Run with the Wolves.

Se trata de un montaje de animación 3D, con una estética de ilustración tradicional, elaborado en apenas tres semanas!; que presagia un dulce futuro, o por lo menos un futuro, a la animación hecha en Galicia. Así, ahora se quieren constituír como empresa y continuar su trabajo en la animación… Pues desde aquí mis ánimos y profunda admiración, por su trabajo e a su coraje.

Visitas obrigadas 2.0

Onte inaugurouse no MARCO (Museo de Arte Contemporánea de Vigo), a mostra adicada a Candida Höfer, chamada Projects: Done. Trátase dunha montaxe realizada en colaboración co arquitecto Kuehn Malvezzi… Unha delicia pra os amantes da fotografía, a arquitectura… E a Arte en xeral.

A exposición presenta obras súas feitas dende 1968 a 2008, ordenadas por secuencias. Catro décadas de traballo, nas que a presencia das persoas vai desaparecendo, ata darlle todo o protagonismo á arquitectura. Höfer trasládanos a maxestosos espazos baleiros, que enchemos ca nosa ollada, e ata parece que podemos oír o rumor dos noso pasos neles…

Aconsélloa totalmente. Pódese ver ata o 23 de maio.

…………

Ayer se inauguró en el MARCO (Museo de Arte Contemporánea de Vigo), la exposición dedicada a Candida Höfer, llamada Projects: Done. Se trata de un montaje realizado en colaboración con el arquitecto Kuehn Malvezzi… Una delicia para los amantes de la fotografía, la arquitectura… Y el Arte en general.

La exposición presenta obras suyas hechas desde 1968 a 2008, ordenadas por secuencias. Cuatro décadas de trabajo, en las que la presencia de las personas va desapareciendo, hasta darle todo el protagonismo a la arquitectura. Höfer nos traslada a majestuosos espacios vacíos, que llenamos con nuestra mirada, y hasta parece que podemos oír el rumor de nuestros pasos en ellos…

La aconsejo totalmente. Se puede ver hasta el 23 de mayo.

Cartel oficial do Sónar Galicia!

Cartel non… Cartelón! Estou que subo polas paredes…

Para descoidados aquí máis información do Sónar Galicia. Entradas xa á venda aquí! (prezos especiais que por algo é Xacobeo)… E xa con todos vós, a marabilla da programación:

Xoves 17 de xuño

LCD Soundsystem
Uffie
John Talabot
David M
Grobas

Venres 18 de xuño

Laurent Garnier
Matthew Herbert’s One Club
Broadcast
Fuck Buttons
The Slew featuring Kid Koala
DJ Ino
Fat Fish

Sábado 19 de xuño

Air
Hot Chip
Flying Lotus
2manydjs
Booka Shade
Carte Blanche (Dj Mehdi & Riton)
Delorean
6pm
Fluzo
Octa Push
BFlecha vs. Mwëslee
Viktor Flores
Cora Novoa

Todos estes nomes pódense definir coma un multiorgasmo musical… Xa sabedes onde vou estar nesa fin de semana!

Mostra de teatro: Teatrofilia

Os amantes do teatro estamos de en hora boa, xa que a partires do vindeiro 5 de Marzo, Vedra será a capital das artes escénicas, porque comeza a sétima edición de Teatrofilia.

Esta Mostra de Teatro está organizada pola Asociación Cultural Papaventos (traballando pola Cultura dende 1988), e traerán case vinte agrupacións de teatro, na súa maioría afeccionado, chegadas dende toda Galiza e mesmo Portugal; e actuarán tódolos venres, sábados e domingos do mes de marzo, na Casa da Terceira Idade.

Arrincará con A cantante calva de Andaravía Teatro, e canda eles estarán por exemplo: Quemaisten Teatro, o grupo da USC, Teatro Escoitade, Tangatutanga Teatro ou os portugueses Coelima. Ademais, o 27 de Marzo (Día Mundial do Teatro), celebrarase unha Gran Festa Teatreira, tralo pasarrúas da companhía Andaravía.

É unha oportunidade marabillosa de gozar do teatro, e a un prezo pra tódolos petos (as entradas para cada unha das funcións custan 2 euros e o bono para toda a mostra só 5 euros), que non debemos perder.

Deixo a descrición completa do cartel:

• Andaravía Teatro, A cantante calva. 5 de marzo ás 21.15 horas. Na xornada seguinte, á mesma hora, Teatro Coelima (Portugal), representará Falar verdade a mentir. O domingo, Teatro do Morcego, coa obra Saltimbanquis, ás 19.15 horas.

• Na seguinte fin de semana, pasarán polo escenario: Quemaisten Teatro, Teatro Escoitade e Tangatunga Teatro. O venres 19 será a quenda das agrupacións locais, con Teatro do Menos Un e con Tira e Afloxa Teatro. Esa fin de semana tamén estará a agrupación Carrachanacha. Pecharán o ciclo, o grupo da USC e Tarumba Teatro.

Se queredes saber máis, tamén están no Facebook.

…………

Los amantes del teatro estamos de enhorabuena, ya que a partir del próximo 5 de Marzo, Vedra será la capital de las artes escénicas, porque comienza la séptima edición de Teatrofilia.

Esta Mostra de Teatro está organizada por la Asociación Cultural Papaventos (trabajando por la Cultura desde 1988), y traerán casi veinte agrupaciones de teatro, en su mayoría aficionado, llegadas desde toda Galicia e incluso Portugal; actuarán todos los viernes, sábados y domingos del mes de marzo, en la Casa da Terceira Idade.

Arrancará con A cantante calva de Andaravía Teatro, y junto a ellos estarán por ejemplo: Quemaisten Teatro, el grupo de la USC, Teatro Escoitade, Tangatutanga Teatro o los portugueses Coelima. Además, el 27 de marzo (Día Mundial del Teatro), se celebrará una Gran Festa Teatreira, tras el pasacalles de la compañía Andaravía.

Es una oportunidad maravillosa de disfrutar del teatro, y a un precio para todos los bolsillos (las entradas para cada una de las funciones cuestan 2 euros y el bono para toda la muestra sólo 5 euros), que no debemos perder.

Dejo la descripción completa del cartel:

• Andaravía Teatro, A cantante calva. 5 de marzo a las 21.15 horas. En la jornada siguiente, a la misma hora, Teatro Coelima (Portugal), representarán Falar verdade a mentir. El domingo, Teatro do Morcego, con la obra Saltimbanquis, a las 19.15 horas.

• En el siguiente fin de semana, pasarán por el escenario: Quemaisten Teatro, Teatro Escoitade y Tangatunga Teatro. El viernes 19 será el turno de las agrupaciones locales, con Teatro do Menos Un y con Tira e Afloxa Teatro. Ese fin de semana también estará la agrupación Carrachanacha. Cerrará el ciclo, el grupo de la USC y Tarumba Teatro.

Si queréis saber más, también están en el Facebook.

Orgullos@s!

Orgullos@s de ser galeg@s, de falar galego, de escribilo, de vivir na Galiza, da saudade na diáspora, do tempo, da pedra, da Arte, da terra, do mar, das verbas pasadas e das que están por vir, da gheada, do seseo, das maos e das mans, do lusismo e da RAG, da xente, dos manxares e das foliadas, dos paraísos e das costumes…

Este sentir aféctanos a tod@s, da igual coma o expresemos ou onde esteamos. Se preto de Portugal ou de Fisterra, do Eo ou do Bierzo, ou lonxe da terra… A Cultura, a fala, o noso Patrimonio; non é unha obriga, nin un problema, é un agasallo, unha sorte e un orgullo!

Orgullos@s do noso, orgullos@s do galego é a nova campanha da Coordinadora Galega de ENDL (Equipos de Normalización e Dinamización Lingüística). A CGENDL naceu no 2009 e está formada por profesionais do ensino, co fin de protexer e garantir o uso do galego.

A campanha é moi boa, atinada no tempo; por suposto, na mensaxe, e no medio. Empregar a persoeiros tan actuais coma Martín Rivas ou María Castro, pero sobre todo, Luis Tosar; pra transmitir a idea (tan obvia pra nós, pero que lles custa sobremaneira entendela a outros), de que o idioma non é unha traba, é unha sorte; é un xeito acertado de que entre ben pola retina e se estableza nos miolos…

…………

Orgullos@s de ser galleg@s, de hablar galego, de escribirlo, de vivir en Galicia, de la morriña en la diáspora, del tempo, de la piedra, del Arte, de la tierra, del mar, de las palabras pasadas y de las que están por venir, de la gheada, del seseo, de las maos y de las mans, del lusismo y de la RAG, de la gente, de los manjares y de las fiestas, de los paraísos y de las costumbres…

Este sentir nos afecta a tod@s, da igual como lo expresemos o donde estemos. Si cerca de Portugal o de Fisterra, del Eo o del Bierzo, o lejos de la tierra. La Cultura, el idioma, nuestro Patrimonio; non es una obligación, ni un problema, es un regalo, una suerte y un orgullo!

Orgullos@s do noso, orgullos@s do galego es la nueva campaña de la Coordinadora Galega de ENDL (Equipos de Normalización y Dinamización Lingüística). La CGENDL nació en el 2009 y está formada por profesionales de la enseñanza, con el fin de proteger y garantizar el uso del galego.

La campaña es muy buena, acertada en el tiempo; por supuesto, en el mensaje, y en el medio. Utilizar a personajes famosos tan actuales como Martín Rivas o María Castro, pero sobre todo, Luis Tosar; para transmitir la idea (tan obvia para nosotros, pero que les cuesta muchísimo entenderla a otros), de que el idioma no es una traba, es una suerte; es una forma acertada de que entre bien por la retina y se estableza en el cerebro…